Het werk als dierenarts is altijd gevarieerd en altijd in ontwikkeling. Zo heb ik de afgelopen 30 jaar de band van mensen en hun dieren langzaam zien verschuiven van; “ach, het is maar een dier” naar “ ze is ons kindje”. De inzichten over wat dieren voelen zijn nu dan ook heel anders dan toen.
Dus gaan we allemaal geregeld naar nascholing. Over huidziektes, echo, oogheelkunde, laboratorium, pijnstilling en wat al niet meer. Het is altijd leuk om weer nieuwe dingen leren en de dieren dan weer iets beter te kunnen helpen.
Wat er steeds bij in schoot was een cursus over tandheelkunde. Dat een gezond gebit bij een hond of kat net zo belangrijk als bij een mens, dat wist ik al jaren. En ook dat dieren gewoon door eten, ook al hebben ze best veel pijn in hun bekje. Dat heb ik al aan vele eigenaren uitgelegd. Bedenk eens hoe pijnlijk bij jezelf kiespijn kan zijn!
En dan gingen we braaf het gebit van de hond of kat reinigen en losse of rotte tanden en kiezen trekken. Gewoon, zo op het oog. Veel lol had ik er niet in, maar het hoort nu eenmaal wel bij het werk.
Dus; hup, daar ging ik afgelopen voorjaar een paar dagen op cursus. En wat heb ik veel geleerd!
Het belang van het maken van röntgenfoto’s van het gebit werd me nu pas echt duidelijk. Dus hebben we sinds 2 weken een dentaal röntgenapparaat op de praktijk. We zijn er volop mee bezig en wat verhelderend is dat! Nu is het leuk om een gebit te behandelen. Gewoon, omdat je nu veel beter ziet wat er aan de hand is en wat je moet doen.
Het beste voorbeeld vind ik 2 katten die ik voor behandeling kreeg aangeboden.
De ene was nog vrij jong en had wat tandsteen en een klein rood randje ontsteking van het tandvlees. Weinig aan de hand zou ik zeggen. Bij het maken van de foto’s bleek echter dat van 1 van de kiezen een wortel flink was ontstoken en weggerot. Normaal zou ik dat kiesje gewoon hebben laten zitten, maar nu heb ik hem er toch uitgehaald. Wat is dat voor het poesje een opluchting. ( zie foto’s)
De andere kat was een al wat oudere jongen met flinke ontstekingen in de bek en hele klonten tandsteen. Oh jee, dacht ik, daarvan zal ik vast alles moeten trekken. Maar na het schoonmaken van het gebit en het maken van de foto’s bleek dat allemaal erg mee te vallen. Slechts 1 kies had een rotte wortel en moest getrokken worden. Dat viel dus reuze mee.
Nou zijn dit wel de extremen. Maar toch, het is fijn om nu beter te weten wat er aan de hand is en dus ook beter te weten wat de beste behandeling voor een dier is.
Onbekend maakt onbemind, maar gelukkig zijn gebitsbehandelingen me nu een stuk bekender en leuker.
